Şiir Arama

Abbas Paksoy - Gerek Kalmadı

Gurbet ellere, mektup salınırdı.
Posta haneler, varıp yoklanırdı.
Sevdiğinin, saç tel'i koklanırdı.
Kâğıda, kaleme, gerek kalmadı.

Cep telefon'ları, dağ'lara gitti.
Uzay'dan, uzay'a, haber iletti.
Alo santral, neredesin devri bitti.
Direğe, tel'lere, gerek kalmadı.

Köten ile traktör, icat oldu.
Çayır'ı, çimen'i, hepsini yoldu.
İnsanlar, işin kolayını buldu.
Öküz'e, saban'a, gerek kalmadı.

Bir tırpan, beş orakçıya bedeldi.
Biçerdöver, sapla, buğday'ı beldi.
İlkelce yaşamayı, kökten sildi.
Elliğe, orağa, gerek kalmadı.

Öküz'e koşup, gem'i sürerlerdi.
Nöbet, nöbet, gölgeye yürürlerdi
Yumşadıkça, aktarıp kürürlerdi.
Dirgen'e, yaba'ya, gerek kalmadı.

Arabalar düştü, asfalt yol'lara.
Hiç, dokumadan gidiyor, dal'lara.
Sineklik yaptığımız, kıl çul'lara.
Beygir'e, eşeğe gerek kalmadı.

Avcılar sabahtan, bek'e giderdi.
Güneş doğmadan, av'ını ederdi.
Avcar'ının bitmesiydi, derdi.
Saçma'ya, barut'a, gerek kalmadı.

Yoğurtlar, kazan, kazan, çalınırdı.
Erkenden, kaymak'ları alınırdı.
Güzel'ler, bel kıvırıp salınırdı.
Tuluk'a, bişşek'e, gerek kalmadı.

Baraj'lar yapıldı, ceryan verildi.
Sular aktı, bütün kır'lar dirildi.
Direkler dikildi, tel'ler gerildi.
Lamba'ya, fitil'e, gerek kalmadı.

Akaryakıt, tank'ta hazır, daha ne,
Şimdi, kalorifer çıktı, meydana.
Ev'in her yanı sımsıcak, çok şahane,
Soba'ya, odun'a, gerek kalmadı.

İcat oldu, bilgi sayarın çağı.
Dünya ya ulaştı, internet ağı.
Bunların hepside, para tuzağı,
Hesaba, kitaba, gerek kalmadı.

Bir de çıksaydı, et'in fabrikası.
Biterdi, Kayseri'nin pastırması.
İnsanların, yitik mal araması,
Çoban'a, sürü'ye, gerek kalmazdı.

Günahlara, battıkça batıyorlar.
Ölenleri, kabir'e atıyorlar.
Duydum ki, cennet'ten yer satıyorlar.
Namaz'a, niyaz'a, gerek kalmadı.

Paksoy'um, işte, böyle durmaz yazar.
Uzatırsam, söz'lerim bitmez uzar.
Yazdığımı dinleyen, bana kızar.
Öğüde, ağıda, gerek kalmadı.

.


Yorum Yaz

Yorumunuz (*)

Resimdeki kodu giriniz

IP Adresiniz: 3.142.70.119

Yorum Yok

Bu söze ilk yorumu siz yazın.