Aralık ayı,
Kış ortası
İstanbul semalarında
parlıyormuş pırıl pırıl
gülümseyen bir güneş
Ne farkeder ki ?
Kasvet içimde benim.
Şimdi..
Ne sesim var,
ne nefesim.
Ne şen gülüşlerim.
Bir hüzün denizinde
yüzer gemilerim
Tat vermez artık
dost sohbetleri
Yokluğunun yakıcı izleri
dinlediğim her şarkıda
Bir boşluğa dalar gider
o en çok özlediğinden
mahrum gözlerim.
Muhtaçken
ölesiye varlığına
düşlerimde bile
görmek istemem seni.
Sırf
yaşamamak için
uyandığımda
hasretinden çok dokunan
o derin boşluğunu .
ve kahrolmamak için daha da
anmam geri dönüp
senli hatıraları...
Düşsüz uykulardayım şimdi