Cocuk Makinesi
Mağduru oynayan kavalcı, yoksul babana ısmarladı seni
Çocuk makinesi (!)... Can biteğin, kol kanat annen tanık.
Yoksulluğu kader yapmış bağnazlık..! Yırt parça pinçik et.
Tezekle sıvandığı evde aç açık, özgün yüz zırıl zırıl
Kuş yuvası anne ellerine koştu, boka basa basa
Yüzü hayata yakın elite baka baka devindi kırışık düşleri.
Özene bezene nakış ister beze beze yoğrulan çocuk!
Kaçtın, doğurmaz olaydım diyen çürük çarık kuma kadından
Sadaka dillenen elle, pıyrım pıyrım çarkıfelek savruldun
Ezgisini kaybeden türkü sözü gibi kimsesiz, şamar oğlanı
Zevki anbean, acıyı sonra duyumsar gece gülüşlü esrarkeş.
Sağlık ocağına biber gazı attı sevgisiz toplum! Islıklayın.
Tinerin havalandırdığı ığıl ığıl yürekle, demlene demlene
Kendini kanattı kılyetim� Elinde yanar döner falçata
Salkım saçak kaldırımlar yığın yığın kötülük yuvası
Sokağın abisi avaz avaz becerir kızdan gönüllü oğlanı!..
Düşlükte ne kaldı çaresizlerin çaresizi?
Sözde mağdur, mağduru kucaklasa ulus ustası olacak!!..
Nerede uhrevi iklimle donanmış kav & al(ı)cı?!.. Öfke belagatı
İki inanç paketle, aman siyasi kariyerli olmasın..!!
Düşselini isterken sulu selli ağlar, ağlatır cennet çiçeği..!
Kaderden kadere koşan kapkaççı, uzatma elini ellere
Alnını kırıştırma..! Gönül indirme ırıp ırıp!.. Bilsen
Pisem pisem yağmuru içinde saklayan bulutuz biz
Al & beyaz çocuklar şiirlikte yaşasın, süslensin Ana & dolu.