Çelik çomak oynayan eli yüzü yırtık çocukluğum
Portakal çiçeği tadındaydı
Akdüşleri vardı gençliğimin
Uçsuz bucaksız Karacoğlan türküleri
Tutarken kazmaların sapından
Daha görmemiştim ömrüme omuz veren
Başı dumanlı dağları.
Benim göbek adım işsizlik
Ayrık otu gibi kök salmış
Kursağımda mevsimlik işin sevinci
Yenilgilerim geziniyor kasıklarımda
Yaralı dilimi ağzıma gömdüler.
Bıçak gibi inerken paranın sustalısı
Alnımın çizgilerinden derin yaralarım
Yarınsız dünlere düşmüşüm.
Vahşi yaşamın gece avında avlandım
Topalak yaptılar tavşan tadında
Yaralı kasımpatılar derdiler
Yarısı yırtık bir çirkinle everdiler
Umursuz kara yazgım.
Sessiz sözcükler çığlığım
Avazım olamıyor dizelerim
Yaralının ezgisine takılanlar �yüreğine sağlık� demiyor.
Yol bulsaydım sıvışmak için yaşamdan
Toprak olmuş ana kucağım
Koşarım dumanı hoyrat dağlara
Süzülür dağımın gözyaşları
Kınımdan sıyrılır özgür olurum
El gibi bakar, bana kaval çalan kent.