Zemheri soğuklarda yürek yanardı.
Kar,boran fırtınada ölüm ne idi.
Sevda; pembe düşler gibi,açık bağrımda
İhaneti görmemişken,aşklar neidi.
Dünya küçük gelir,sığmazdım ufka.
Yollar, özlemler ile kısa gelirdi.
Duyguların gönüllü hamalıydım ben
Kalleşlik görmeden,insan neidi.
Sevgi,bitmiyecek pınar sanırdım
Gül, anlamasada,bülbül neidi.
Güneş,başka doğar tan ağarırken
Birbirine benzemiyen,günler neidi.
İnsanlıkmı öldü,dünyamı yorgun
Mecnun yokmuydu,leyla neidi.
Mısralar su gibi,güneş yakıcı
Bir bakış yeterdi,şiir neidi.
(02&07&2008)