bir damla yaşla sınırlandı duygular
ağlamak yanlış diye bildi çocuk.
öyle söylediler yalana sığınarak
ve o da inandı doğru sanarak.
ağlamayı bilmezken bir gün öğrendi
minik kuşu öldüğünde ağladı hıçkırarak.
ve o zaman anladı
tüm söylenenlerin yalan olduğunu.
içinde öfke fırtınaları esti
ve belki amansız kasırgalar.
neden diye sordu durmadan
neden bana yalan söyledi insanlar?
bilemezdi bu haytı çocuk
bilemezdi insan yüreğinin fesatlığını.
öğrendi....ama çok acı çekerek...
ağlama artık,sil gözlerindeki yaşı
gül sende... gül yüzlü çocuk
sevdaları sığdır yüreğine.
gönlünde dalgalansın mutluluk
kıyıya vuran dalgalar misali
küçük sevinçleri topla ellerinde
ve dağıt onları bir buket çiçek gibi
SENİN GİBİ SEVGİYE SUSAMIŞ O MİNİK YÜREKLERE.....