Kur�an-ı Kerim�dir şüphesiz kitapların en yücesi.
Ama inanmalısın insanlar bozmadan önce;
Tevrat, Zebur, İncil de İlahi ve orjinal idi.
Rab katından söz var, O Kur�an-ı korumayı diledi.
Kitapları yetmedi, seçilmiş yüce insanları da birlikte gönderdi.
En yücesi Sevgilinin Seviligisi Hz. Muhammed Mustafa idi.
O kalblere dolan Nur�dur, sakınmalı kaybetmekten O Nur�lu yolu.
Unutmamalı diğer peygamber, şehit ve erenleri de; kurtuluşa erdirdiler kimleri.
O son Güneş�ti ruhlara doğan, başka gelecek olan yok.
Bu hak din Onda tamam oldu, Hak katında artık O�ndan razı oldu.
Adını andırdı Arş�u ala�da kendi adıyla yan yana.
Bilinmez sırlara ve makamlara ulaştı Burak�la çıktığı miraç�ta.
Aldı hediyesini geldi tekrar Dünya�ya.
Kurtuluşuna razı olamadı yanlız başına.
Kavmine Şefaatlik duasını verdi Yaradan yanlızca O�na.
Mahşerde şefaatçi Nebi�de yok, o hak sadece Resul�de.
Sevenin sevdiğine vereceği sadece bu kadar değil.
Yüce Yaradan katında verilebilecekler biter mi?
İbadet ederken gördü Melekleri, kimisi Kıyam�da,
Kimisi Kıraat�da, bir kısmı Rüku�da, diğer bir kısmıda Sücut�da
Hemen diledi Namazı ibadet olarak Allah�tan.
Önce elli vakit verildi, sonra beşte karar kıldı Yaratan.
İnceden inceye öğretildi tüm detaylar hakkıyla.
Tüm inanmış temiz ruhları kurtuluşa erdirebilmek içindi, aslında bu olay.
Kader�den kaçılamaz mutlaka olacak olan olur.
Bütün Dost gönüller bu yolda huzur bulur.
Niyetlerdir amelleri tetikleyip işleten.
Din günüdür; Sonun başlangıç günüdür, tüm ruhları titreten.