Evimizin duvarları,bahçemizin duvarları,duvarlarımız. Ellerimizle,düşüncelerimizle,gönlümüzce inşa ettiğimiz, sonrada çıkmaya çalıştığımız duvarlar.
''Canım bana bir bardak su verirmisin lütfen''le, ''bana su ver hadi''arasındaki bir cümleyle temeli atılan,ve birikimlerle büyüyen duvarlar. Sevmekle,sevgisizlik arasındaki duvarlar.
Konuşamamakla,dinlememekle araya giren duvarlar.Ben ve biz arasındaki duvarlar.
Sevgi,hoşgörü,saygı ve sabırla duvarları yıkmak yerine,habire duvarlar koymak ve sonra sızlanmak...Ölümle,yaşam arasındaki duvarı düşünmeden
Bir görünmez duvar var aramızda,zamandan
El sallıyorum görmüyorsun çocukluğum.
Meğer yıllar girmiş aramıza
Ama ben bir yanımla hala çocuğum..
Kendimi dünyanım merkezi sandığım
Hani evcilik oynadığım günler
Bahçesinde koşup oynadığım okulum,
Giydiğim iki düğmeli beyaz yakalı önlükler...
Aramızda bir duvar var görülmez zamandan,
Damarlarımda kanın deli,deli aktığı gençliğim,
Heyecanlar,bakışmalar,kaçışlar,
Hani ilk aşkı sende tatmıştım ya sevdiğim...
Arada bir duvar var zamandan,
Ama ne farkeder insan anneyse eğer
Zaman mekan mı kalır arada,
Ölse bile ayrılmaz analar yavrum dediği sevdiğinden...
Bir duvar var yaşamla ölüm arasında.
Ama kapılar açılır sonsuzluğa sevgiyle
İnsan bir kalpte yer bulmuşsa ölmez unutulmaz,
Gidenler nasıl yaşıyorsa hala benim kalbimde..
.