Sensizlik ormanındayım yine sensiz,
Ağaçlar dökmüşler yapraklarını birer birer,
Hepsi birer gazel uçuşuyor yerlerde,
Savruluyorlar rüzgarın estiği yöne.
Bülbüller güllere şarkı söylemiyor artık,
Susmuş bülbüller,solan gülleri görünce.
Çiçekler açmıyor artık,her taraf bozkır,
Papatyalar saydırmıyor artık,
Seviyor mu sevmiyor mu diye.
Sensizlik ormanın da akşam oluyor,
Gök yüzünün kızıl rengi yok artık,
Zifiri karanlık oldu her yer,
Korkuyorum,
Üşüyorum.
İçim titriyor,
Çaresizim! bir umut ışığı bekliyorum.
Sensizlik ormanın da sabah oluyor,
Tan ağarırken çoook uzaklar da,
Dalın da kalmış tek bir yaprak,
Çok uzaklarda da olsa bir kuş sesi,
Yeniden umut veriyor,yeniden bana.
Sensizlik ormanın da günler geçmiyor,
Gözüm o tek kalan yaprak ta.
Dua lar ediyorum o da düşmesin diye,
Kimbilir diyorum belki de bir sabah,
Benim de gönlüm de bahar olacak.
Ağaçlar yeşerecek,Bülbüller şarkı söyleyecek,
Akşamlarları yaprakların arasından sıyrılan,
Aşkımızın şahidi yıldız lar görünecek.
Sensizlik ormanın da sensiz yaşanmıyor,
Her günüm acı,her saatim hicranla dolu.
Bir tek yaprağı beklemek umutsuzca,
Düşecekse düşsün,bitsin artık bu çile
Sensizlik ormanın da yaşam,
yaşam değilki zaten...........