Seninle paylaştığım bu hayatta,
Beni en çok üzen şey ne biliyor musun?
Sen…
Beni en çok üzen!
Sen…
Ben iyi değilim artık,
Eskisi gibi gür değilim hayata,
Eskisi gibi hür,
Şimdi bu ev olmasa,
Bu araba, bu yaşam,
Bu gülüşümüz, bu küsüşümüz olmasa,
Soğan ekmek derler ya…
Yerim!
Kadın gibi kadın değilim belki,
Ama aç susuz seven kadınların olduğu filmlerin kahramanı olabilirdim,
Beni tanıyabilseydin görebilirdin…
Şimdi ne bir savaşın kazananı ne maç sayısı,
Ne araba sevdası ne ekmek kavgası
Hiçbiri ben değilim!
Hiçbirine, hayatının hiçbir yerine ait değilim,
Ben iyi değilim sevgilim,
İçimin alevi sönmedi ama gözümün feri kalmadı,
İliğime kadar acı…
Çok sevdim ben seni,
Çokça nedensiz biraz nedenli,
Şimdi ne bir karanfil dumanı ne de bir kahvaltı sofrası,
Hiç konuşmuyorum yine,
Şimdi ha bir mahkeme duvarı ha içimin cansız yanı,
Taş duvar derler ya,
Bilirim…
Taş suda hafiftir, duvar kırılıp yine örülebilir,
Hiçbiri ben değilim!
Hani 'yaşamak' derler ya,
Bilirim…
Tadına varabilecek kadar iyi değilim!
Teşekkür ederim sevgilim,
Ben iyi değilim!
Senin değilim!