Hayalimde ben ve sen hece hece
uyku tutmadı yine bu gece
sensizlik saati çınlıyor baş ucumda
dolunay penceremden içeri
girecek kadar yakınımda
sanki uzatsam elimi
dokunabilecek gibiydim
oysa senin kadar uzaktı bana
yakın görünüp uzak duruyordu
böyülüyor beni güzeliğiyle
etrafına manalı, anlamlı, efsunlu
duygular saçıyordu
tıpkı senin gibiydi
sanki gökyüzünde sen duruyordun
bazen bana cevap vereceksin diye
pencere kenarında sabahlıyordum
ben saatlerce hayaline dalıyordum
pencere kenarında bitiyordu uykularım
ve sabaha gözlerimi açtığımda
dolunay kaybolmuştu
tıpkı senin de sessizce gittiğin gibi
her gece görünür sabah kayboluyordu
hiç unutamayayım diye
alışkanlığım olmuştu senin gibi
bir parçam gibi...içime işleyen
dolunayla bir üçgen yumağına dönüştüm
dolunay ben ve sen
hanginiz hangisine karışmıştı?
dolunaymı sen olmuştu?
senmi dolunay olmuştun?
neden alışkanlığım olmuştunuz?
hanginiz bana sadık kalmıştı?
ben hanginize aşıktım?
ben bu kadar sevmişsem
neden hala yanlızdım?
bu kadar anlamlı duygular taşıyorsam
neden yaşayamıyordum?
yoksa o yaşamıyor diyemi ben ölüyordum?