Zamana yenik düşmekti en büyük korkum
Sokakların karanlığına bile alıştım
Ama alışamayacağım senin yokluğuna
Bir ölüm bu sessizce gelen
Ne yazık ki sessizce gidemiyor.
Olmuyor
Yapamıyorum işte
Duvarlar ördüm kalbime
Yıkıldılar
Hep sen
Her köşe başında
Her kıvrımında kalbimin
Hücrelerinde vücudumun
Sen varsın
Alışmışım sana
Kaydı ya bir kere ellerin ellerimden
Anladım
Eskisi olmayacak bu hayat
Suyumdun sen benim
Ruhumdun
Asla teslim etmeyeceğim
Kırmızı ışıkları yanıyor şimdi
Caddelerimin
Dilenci çocukları kovaladım
Sana hatırlatıyorlar beni çünkü
Aslında ben sen olmuşum
Bak onu anladım
Şimdi
Ve anladım
Neyle başlarsam başlayayım
Senle bitiriyorum ben
Yine geldim nereden nereye
Kopuk oluyor işte her şey
Sen yoksun ya
Anlamı yok işte
Ne şiirler ne şarkılar
Ne de aşklar
Sadece bizim yarım kalan aşkımız var
Hatıralarımda şimdi�