Aydınlığı olmalıydın bu doğu ülkesinin akşamlarının,
Işığı olmalıydın gönlümün karanlık köşelerinin,
Sen yanmalıydın bütün pirizlerinde odaların,
Ve sen okunmalıydın bütün kıtalarında şiirlerin..
Ama sen,
Baharı bile görmeden gittin...
Gülümserdin, Gülücükler dolardı o gül yanaklarına,
Saçlarını baharın ılık rüzgarları okşardı sanki,
Gözlerin mayıs sabahları kadar aydınlıktı.
Bakmaya doyamazdım o eşsiz bakışlarına..
Ama sen,
Baharı bile görmeden gittin...
Sebep olurdun yağmurun yağmasına,
Güzelliğinden gök ağlardı acı acı.
Ilıman iklimler yaşatırdın, gönlümün soğuk kuşağına
Senden habersiz esmezdi rüzgar, şehrin sokaklarında..
Ama sen,
Baharı bile görmeden gittin...
Sessizlik, yine sensizlik böldü uykumu.
Nedendir bilmem? Duydum o büyülü kokunu.
Alıp götürdü bir yeşil tren seni bu dağlardan,
Alıp götürdü hem seni, hem umudumu..
Ve sen,
Baharı bile görmeden gittin...