Tadı hoşa gideni yemeli.
Elbette bu, özellikle ılımlı doğalar için iyi bir gündelik yaşam kuralı olabilir.
Ancak öteki doğaların başka bir ilkeye göre yaşamları gerekir:
Sadece ağzınla değil kafanla da yemelisin ki,
ağzının pisboğazlığı yüzünden geberip gitmeyesin.
Zayıflar bizi kendi gücümüzden utanmaya zorladıkları için kazandılar.
Zavallı İnsanlık! — Beyindeki kanın bir damla fazla ya da az olması, yaşamımızı tarif edilemeyecek kadar perişan ve zor hale sokabilir. Öyle ki, Prometheus`un akbabadan çektiği acıdan daha fazlasını bu bir damla kandan çekeriz. Ama insan nedenin damla olduğunu bile bilmeyip, "şeytan!" ya da "günah!" diye düşünürse, en korkunç durum işte o zaman ortaya çıkar.
Yalan dünyasında doğruluk pathos'u nasıl oluyor?
Yoksul ruhlar...Yoksul ruhlardan nefret ederim: Hiçbir şey yoktur içlerinde, kötü şey de yoktur hemen hemen.
Yokuş... Yokuş nasıl çıkılır?
Çık ve düşünme yokuş çıktığını.
Yoldaşlar arar yaratıcı ve hasat arkadaşları: Çünkü ona göre her şey olgun hasat için. Ama yüz orağı yok onun: Bu yüzden yolar başakları öfkeli öfkeli. Yoldaşlar arar yaratıcı, oraklarını bilemesini bilen yoldaşlar. Yıkıcılar denecek onlara, iyi ile kötüyü hor görenler denecek. Hasatçılar ve şenlik edenler onlar hâlbuki. Kendi gibi yaratıcılar arıyor Zerdüşt, hasat arkadaşları ve şenlik arkadaşları arıyor: Sürülerle, çobanlarla, cesetlerle işi ne Zerdüştün! Ve sen benim ilk yoldaşım, hoşça kal! Ağacının kovuğuna güzelce gömdüm seni, güzelce sakladım seni kurtlardan. Ama veda ediyorum şimdi sana, zira vakit erişti. Bir seherle öbür seher arası yeni bir gerçek ayan oldu bana.
Yüksek kültür dediğimiz şey, barbarlığın-gaddarlığın ruhsallaştırılmasına ve yoğunlaştırılmasına dayanır. Benim önermem şudur : "vahşi hayvan hiçbir zaman dinlenmeye çekilmemiştir. O hâlâ yaşamaktadır, büyümektedir, o sadece Tanrılaşmıştır.
Vicdan sızısı utanmazlıktır.
Varlık, sonsuz bir yaradır.
Ümit kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır.