Kendime bir söz söyledim,
Kara geceden kalma rüya ertesi; dayan.
Geçecek elbet zaman, dinecek sancıyan yerlerin acısı,
Hayat inandıklarının mükafatını verecek aşkla; dayan.
Az buruk olsa da için, kırgınlıklarla baş etmeyi bilirsin,
Hislere yeter ki kötü söz gelmesin, kem göz değmesin.
Acıyı harman etmem bu sefer yalnızlığa,
Dayanmaksa yaşanan güzel zamanlar adına,
Saygıda kusur etsen de yüreğime, sevdamı vermem ellere.
Kaybı bilmek sağlamlığı gerektiriyor,
Hoyrat olmadan, sakince kendinle olmayı öğrenmekten geçiyor.
Büyürsün sevdiğim sen de bensizlikte,
İçersin her kadehte hüzne yakın rengiyle kırmızının, şarap diye,
Karışır vicdanın da içine.
Yarına bırakırsın izleri sonra, belki karşılaşmalara,
Kalır mı bilmem sevginin büyüsü yarına.
Dayan derim sabırla da bilmem kalır mıyım yarına.