Çok zaman görmüş iskeleler
ve avcıları
Yorgun,pas rengi yüzleri
Gülümseme nedir bilmez
Bir merhaba diyemez
Rüzgar kesiği
Çatlamış elleri
Yine de severim
Her gemiye sevgili
Hafif meşrep iskeleleri
Ve avcılarını tabi
Yakalarsam eğer
Şöyle dişime göre bir rüzgar
İtirazı olmaz da
Yine de bakarım
Var mı koynunda bana yeri
Girerim içine
Eseriz en yakın iskeleye
Esaret kovalarında
Umutsuz kıraçaları
Beni beklerken bulurum
Şaşırmam
Bilirler bilmesine hani
Sözüm geçmez
Çok zaman görmüş fahişelere
En fazla
Birkaç asitli gözyaşım
Ellerimi delip damlar kovalarına
Çaresizliğim
Kolundan çekiştirir erken ölümü
Acılarına son verir hiç olmazsa