BAHANE
Ne Yakup misali hasretle yandım.
Ne Kays gibi mecnun ve divaneyim.
Ne de Hüsey'n gibi sulara kandım (!)
Aşk oduna yanmış bir pervaneyim.
Ne bir Köroğluyum dumanlı dağda.
Ne Şeddat gibiyim o İrem bağda.
Ne de Ferhat oldum Şirin bir ağda.
Aşığa tercüman bir kemaneyim.
Ne oğul Rüstem'im, ne de baba Zal.
Ne insanoğluyum, ne ağaçta dal.
Ne ile tanımlı garipçe bir hâl.
Dervişin gönlünde ben kâşaneyim.
Ne saza dil veren Karacaoğlan,
Ne de gül derdiyle sararıp solan.
Çiçekten gözüne karanlık dolan
Veysel'i, aşk eden tek bahaneyim.