Ağlarsan nasıl sevebilirim dünyayı?
Yaşayabilir miyim gözyaşlarındaki tuzu emerek
Ağlarsan nasıl sevebilirim dünyayı?
Yürüyebilir miyim eteklerinde emekleyerek
Geceyse,gündüzse cümle alem uykuda
Duygular birer birer firar etmiş koynuna
Sen olmuşum ben; anne ben,hasret ben...
Çocuklar ayırmışım acı,acı göğsümden
Mum alevi gibi titrer dünya,yokluğun kasvet
Bebeklikten çıkar mıydım hiç, kopsa kıyamet?
Düştüm memelerinden, sevaplarıma küsüp
Dil kanadı annem,sütten kesildim elbet
Ağlarsan; büyütemem çocukları küsmüş vatanı
Dost bilir sütten kesilirsen, beşer şeytanı
Anadolum aykırı görünür bu çaresiz gözlere
Binlerce yetim kanar,sensizliğin vehminde
Terk etmişler bilirim, bu uzuvlar gölgeni
Düşe kalka alışmadı,eksik etme sen seni
Dünya hesapsız dönen bir değirmense anne;
Rüzgar olur rüyasında bu buğday tanesi
İki hecelik kelimeyle mirasına sadığım
Bu dünya da değil yalnız; sana ebedi aşığım