Kuşatmadaki bir orduyu duyuyorum ve gökgürültüsünü
Dizleri köpüklü atların suya batışını:
Kibirli, kara zırhlar içinde duruyor tepelerinde
Hor görerek yuları kımıldatıyor kamçıyla at arabacıları.
Geceye doğru bağırıyorlar savaş adlarını.
Uykumda inliyorum duyduğumda uzaktan yayılan kahkahalarını
Bölüyorlar düşlerin kasvetini körleştiren bir alaz gibi,
Ve bağırlarına vuruyorlar tekrar tekrar örse vururcasına.
Geliyorlar uzun ve yeşil saçlarını utkuyla sallayarak:
Denizden geliyorlar ve koşuyorlar sahile.
Ah kalbim, hiç mi hikmetin yok böyle bir umutsuzluk karşısında?
Ah sevgilim, bir tanem, sevdicegim, neden terk ettin beni?