Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir,
Dokununca renkleri yıkılan
Çünkü küskün çocuklar inanmazlar.
Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.
Susarım içimde bir yangın başlar.
Dokunsam arta kalan sen, kül olan ben.
Taş duvarlar yanmaz bilirim.
Büyük yangınların isini giyinirler.
Ama nafile..
Hiçbir kalem ve hiçbir ben, sonraki sayfada aynı seni bulamıyoruz.
Uzaklar hep uzak kalıyor sevdaya
Sen yine de artık sesime düşme.
Her gece gözlerimden hatıralar çalınmış.
Bir denizci ağ atmış yalçınlaşmış düşlerime
Düşmüşüm.
Bir ses. Giden gitmiştir demiş
Susmuşum
Bir baharın bedeliydi bu