Atamın öldüğü gün,
Bir başkaydı bulutlar.
Genç ihtiyar hep üzgün,
Tükenmişti umutlar.
Masmavi Karadeniz,
Hırçındı, kabarmıştı.
Gündüz gözü, gök, deniz,
Sanki de kararmıştı.
Kuşlar bile mahzundu
Gözü yaşlı göklerde
Artık hüzün taht kurdu
Gam yüklü yüreklerde.
Bıraktı ardı sıra,
Milyonlarca evladı.
Bütün yürekler yara,
Gözlerde kan ağladı.
Bir destan böyle bitti
Dönmedi artık geri.
Kendisi öldü gitti
Kaldı büyük eseri.
.