Adımları gitgide ağırlaştı,
Omuzlarındaki yükü
Taşıyamaz bir haldeydi.
Bir iki adım daha attı ve durdu
Etrafına bakınıp oraya çöktü;
İki kitap çıkardı gönül kütüphanesinden
Koydu avuçlarının ortasına,
Dikkatli- dikkatli okudu sağ avucundaki
'Yaşam Yükü' isimli olanını.
Sonra terledi yüzü, avuçları da
Çünkü içindeki köprüden geçiyordu
Onca ağır yükü ile birlikte
Dayanamayıp kapattı bu kitabı
Asla bulamamıştı anlamlı tek bir kelime.
Diğerini açtı, 'Sadakat' idi
Yaprak -yaprak gözleri önüne serilen.
'Oh be! ' dedi ve rahatladı;
Saçları savruldu sayfaları çevirdikçe
Gözleri daha bir umutla gezindi
Sadakat satırları arasında ve
Sordu kendi kendine:
'Neydi, yaşamın onca yüküne rağmen,
Kime ve ne için idi bu sadakat? Bir türlü cevap bulamadı,
Bunu da kapattı, biraz da kızgınca.
Sonra;
Elleri ile yüzünü,
Nefret ile sevgisini,
Cesareti ile korkusunu...
ve
Sonra da;
Hatasıyla, sevabıyla
Ömrünün kitabını kapattı.