yaşadıkça soyuluyor yüzüm kendi suretinden
aynalarda bir boyama kitabı oluyorum
unutmak mümkün mü onu: o,
gençliğimi yatağa düşüren tehlikeli difteri güzelliği; ebruli hüznüm; bir iğfalin seyir defteri!
- sizi, demiştim, bir ayrılıktan hatırlasam,
gitgide soğuyan karanlığı ifade eden bir sesten..
- olmaz, demişti, hüznüm izin vermez!
- ama, demiştim, yalnızlığınız sanki bir kuğunun
kanatlarının kopartıldığı rüzgarlarla şekillenmiş..
- bilmem, demişti, belki kokum öyle istemiş!
uykusuzluktan acımasızlığa geçerken yükselen bir koku bu
huzursuzluktan ayaklanmaya geçerken yükselen bir koku
sarıverirken vücudumu bir yeraltı zenginliği
kalbimde bulunurken petrol
hatıralar bile çekingen, hatıralar bile mahcup!
sol yanımda oğlum ölüm
sağ yanımda kızım intihar
hatıralar bile küs, hatıralar bile meçhul!
-sizi, demiştim, son bir kez öpsem bari nadir köşelerinizden..
uzaklaşırken,bir sümüklü böceğin bıraktığı iz gibi parçalanan kalbim,
-imkansız, demişti, aşk kabul etmez!
evet!
yaşadıkça soyuluyor artık yüzüm kendi suretinden
aynalarda hiç beklenilmeyen bir soğuk hava dalgası
Ölüyorum..
ellerim için ölüm henüz çok erken!