Uğradım bizim sokakta ki meyhaneye
Oturdum loş ışıklar altında Sensizim
Herkes kendi dünyasında
Ben ise hep seni düşündüm
Kadehimle dertleşirken titreşti ellerim
Buruştu yüzüm içimi sardı derinden hüzün
Durmadı durduramadım aktı göz yaşım
Efkarın bastı bir cıgara yakmak istedim
Olmadı çünkü cıgara içmek yasaktı
Tıpkı senin koyduğun yasaklar gibi
Kalkmak istedim olmadı
çünkü bende hüzün çoktu
Sensizliğin kalbime saplanan zehirli oktu
Boğuk bir sesle bağırdım garsona
Gel gelde şu cenazayı kaldır sana
Baktı gözlerime aval aval ıh dedi ve bıraktı gitti
O da anlamıştı benim çaresizliğimi
Kendinden tazelemişti boş duran kadehimi
Bir yudum içerek kalkmak istedim
Çünkü sorhoş kafam dumansız olmazdı
Dışarda bir cıgara yakarak,başım göğe bakarak
Allah kahretsin diye birde nara atarak
Cıgaramı poflıyarak geri döndüm
O müzükli loş ışıklar altına
yine yudumladım durdum kadehimi
Bir daha bir daha derken dağıtmışım kendimi
Kellem bedende değil gibi
sanki kadeh sen olmuşsun
Seni bırakmaksızın sarılmışım kadehime
Oysa artık heceler dolanıyor ağzıma
Eh zamanda öyle bir gitmiş ki
O hoplatan müzikler bitmiş
elalem gitmiş
Ben ve garson gel hele gardaş
Haber ver bizim hesaptan
Al cüzdanı kes bari toptan
Haydi eyvallah derken garsona
güle güle
Çaresiz kaptan...