Döndük yeniden bir tek seninle eski günlere,
Başladık tekrar doyamadığımız sohbetlere,
Sen tam isyan etmek üzereyken gurbet ellere,
İsyanın bitti, inanmadığın için yalan sözlere.
Cesaretliymişsin tınlamıyorsun artık koalisyonu,
Şimdi çok sevdim seni, olmadın onların piyonu,
Felç olmak üzereyken, biraz düşürdün tansiyonu,
Sende üzme sakın beni, sevmem hiç ispiyonu.
Onların küskünlüklerini inan hiç anlayamadım,
Nedir onların dertleri diye sana da soramadım,
Hatamda yoktu ama dinlemediler anlatamadım,
Beni çok ağlattılar, o akıttığım yaşları unutamadım.
Okuduğunda çözersen eğer, bu şiirimin konusunu,
Asla sorma onlara, nedir darılmanın sebebi sorusunu,
Onlara ben bile öğretemediysem dostluk coşkusunu,
Bırak anlamasınlar, bozma onların cehalet uykusunu.
Bir gün anlarlarsa eğer benim dostluğumu,
O zaman bilsinler kapımı her zaman açık tuttuğumu,
Oysa görüyorlar her gün nasıl kahrolduğumu,
Sanmasınlar sakın seninle kendimi avuttuğumu.
Sende sakın yanlış anlamayasın, sana olan sevgimi,
O zaman hepten yıkılırım affedemem asla kendimi,
Çıldırmak üzereyim zaten, anlatamıyorum derdimi,
Yok olur giderim, bu dertler üzüntüler beni yendimi.