Ey gül, ne gülsün sen gül dalında gül olmayan var olmaz.
Açarsın açarsın bahar mevsiminde kimse sana yar olmaz.
Ben şairim nice feryat nice zulüm gelir yürekte ahuzar olmaz.
Ne gül oldum ne güldüm yalan dünyada kahpe feleğe ar olmaz.
Ey gül sen ki dağlar başında, güzellerin saçında renk renk açarsın.
Ben gülüm derim duymazsın sesimi sen bırakıp yadlara kaçarsın.
Oysa gül sanmıştım seni, yalancı melek gibi yalanlara kanat açarsın.
Gül dedim bir kere, dünya durdukça bu yürekte gülüşünle varsın.
Ey gül, kim istemez yürekten gülmeyi, kim ister gül diye diye ölmeyi.
Ben sevdayı bilmem, çok öğrettiler bir umudu bin parçaya bölmeyi.
Öyle bir devrana düştüm ki, gönül feryad içinde, felek takar çelmeyi.
Gül olduğuna pişman ederler nasılsa boynuna takınca yağlı ilmeği.