Yaşamayı özledim.
Nasılısız, nedensiz...
Özledim işte.
Sabahları bir tuhafım.
Akşamları bir tuhafım.
Hele gecelere ne demeli...
Geçsin diye saatler; planlar planlar planlar...
Tutmayan planlar ve yalanlar.
Beni ancak benim gibi yaşayan anlar.
Bu ne berbat dünyaymış.
Sanki bir ben kalmışım.
Bir yine ben kalmışım.
Sanki bu berbat yaşamı çalmışım.
Bir hırsız gibi gizli saklı yaşıyorum.
Bilmezler yüreğimde ne kıyametler koptuğunu.
Gecelerin bana neler yaptığını.
Bir kaç yudum dumandan teselli mi olurmuş.
Bir kaç yudum alkolden teselli mi olurmuş.
Yaşamak delirmiş.
Sevgiler delirmiş.
Umutlar delirmiş.
Ben yaşamayı çoook özledim.
Duyun beni ey işiten sağırlar.
Duyun beni ey gören körler.
Duyun beni ey kalpsizler.
İnsan olamazsınız sizler.
Niyetli de değilsiniz.
Görmeyenler nasıl seçer doğru ile yanlışı.
Duymayanlar nasıl anlar insanı, yaratılışı.
İnsan olmaya niyeti olmayanlar içindeyim.
Yaralıyam kardaş.
Vurgun yemişem.
Dağılmışam.
Kırılmışam.
Çok özlemişem bu meret yaşamayı.