Yoksuluz biz.
Maddi yoksul olsak razıydık.
Biz duygu yoksuluz; satıyoruz duygularımızı.
İğrenç hesaplar yapıyoruz.
Duygu sanıyoruz kaprisleri, küçük hesapları, pazarlıkları...
Seçim yaparken şekilci oluyoruz, menfaatçi oluyoruz.
İnsan olduğumuzu unutuyoruz.
Haddimizi aşıyoruz.
Biz duygu diyerek berbat yaşıyoruz.
Duygulu olduğumuzu sanıyoruz.
Yıklıyoruz, alçalıyoruz, yanıyoruz.
Sevgi yoksuluyuz; satıyoruz sevgilerimizi, anlayış, kavrayış...
Bizim yoksulluğumuz bakış...
Sevgi diye şerefsizlere tapıyoruz.
Sevgi diye olmadık şeyler yapıyoruz.
Sevmeden önce düşünmüyoruz.
Sevdikten sonra gereğini yapmıyoruz.
Aklımız başımızdan uzaklarda.
Kadınların kadınlığına gizlenmiş.
Erkeklerin uçkuruna bezlenmiş.
Sevgi sanıyoruz anlamsızlığı, belirsizliği, dengesizliği...
Hayatımızda sevgi olsun diye yalvarıyoruz.
Sevgi diye param parça oluyoruz.
Parçalarımızı toplamadılar diye bitiriyoruz.
Karşılık bekliyoruz.
Arkasına menfaat ekliyoruz.
Sevgi diye pinekliyoruz, tekliyoruz.
Gerçek yoksuluyuz biz.
Acı gelir gerçekler.
Sahte yaşarız, sahte sözler söyleriz, sahte dostluklar kurarız.
Karalı olmak bize ters iştir hep bi kararız.
Kfamızı olmayacak şeylere yorarız.
Şikayet eyleriz, sitem eyleriz, dert eyleriz.
Namerdi mert eyleriz.
Başımıza bela gelir, yüreğimize feryat gelir, ellerimize boşluk gelir.
Utanmayız, sıkılmayız.
Bir daha gelsin diye adeta davetye yazarız.
Azarız, azarız, azarız.
Azgınlıktan başımıza gelenlere kızarız.
Oysa kendi çirkin kaderimizi kendimiz yazarız.