Daha dün sevdalara açıktı yüreğim
Kozasından fırlamış pamuk gibiydi
Hayat bir salıncak, bense hala çocuktum
Çok değil, daha dün…
Karanlıkları yara yara aydınlıklara yürüyordum
Bıkkınlıklar yorgunluklar helaldi
Kırgınlıklar ise emek
Bulanmadan durulmazdı sular
Gün gelir yolunu bulup akardı ılık ılık
Daha dün böyle haykırıyordu umut…
Bugün umutsuzluk perde perde iniyor gözlerime
Saçlarım bile ağır geliyor bedenime
İlk kez ilk kez vur makası gitsin diyor bir ses
Bir tuhaflık var üzerimde…
Saatin tiktakları zamanın ayak sesi
Sevdalara zaman yok belli
Açılsa bile kapılar artık neye yarar ki…
Uzaklarda bir yerde; kırçiçekleri olmuş umuda fistan
Misler gibi kokmakta sevda
Kokusu burnuma geldi
Biraz buruldu içim yalan değil...
Ben soldurdum tüm gülleri bahçemde
Kurudu toprak
Yok artık…Yok artık
Açmasın bırak...