Ne oldu bana böyle apansız?
Bu güleç yüzlü insan ben miyim?
Oldum olası gecelere tutsaktım.
Bayram sevinçleri
Geçit merasiminde şimdi içimde...
Baştan başa sevgi yüklüyüm.
Bu sevmek benimkisi...
Sevilmek de var elbet.
Mutluluk bellediğim yollar
Şimdi en aydınlık bir biçimde...
Bu, mut dolu dizeleri ben mi yazıyorum! ?
Durup durup sana gelmek istemim, neden?
Gözlerimden yanaklarıma süzülen bu yaşlar..
HAYIR!
Bu ağlamak değil benimkisi...
Bu,
İçinde yaşadığım mutluluğun
Ta kendisi........
Yüreğimin atışını duyuyorum.
Kağıt-kalemim, sözcüklerim gülüyor,
Görüyorum.
Varsın aramızda köyler, kentler olsun.
Ne çıkar?
Ben adım adım sana yürüyorum.
Bu gözlerimdeki yaşlar,
HAYIR, HAYIR! !
Bu ağlamak değil benimkisi...
Tam karşıtı..
Boğazımda düğümlenen hıçkırıklar,
Sevinçlerle dolup, taşıp
Sevdamı anlatamadığımdan.
Sevip, sevilmemdir bu olsa olsa..
Dizelerimde yazıyorum.
Üstelik,
Her tanış olduğum insana anlatıyorum.
İlk geldiğimde söyleyeceğim:
SENİ SEVİYORUM............................