Hadi çağır beni,
Duyurmadan kimselere,
Kalkar gelirim gecenin koynundan…
Sen sadece sesini duyur,
Yıldızlara sorar bulurum yüreğini…
Çok dağıttım bu günlerde kendimi,
Ama sen bakma dağınıklığıma…
Duysun bu yürek çağrını,
Benden önce toplanır bekler kapıda…
Yada en iyisi mi sen çağırma beni,
Duyarsam çağırdığını,
Kaybederim kendimi,
Sana gelen yollarda avaz avaz bağırırım,
Gidiyoruz derim,
Bu gece çağırdı gidiyoruz..
Takarım herkesi peşime,
Duymayan kalmaz…
Duymaz dedikleri sağır sultan bile,
Duyup gelmez mi sanıyorsun?
Evet çağırma beni.!
Kalayım sabahlara varamadığım gecenin koynunda,
Ne gerek var şimdi hayatımı tekrar toplamaya,
Hayatımın gökleri alabildiğince karanlıkken,
Aydınlatmaya ne gerek var? ..
Uyuyan yüreğimi telaşe verip uyandırmaya…
Dilimde uykuya dalmış şarkıları tekrar söyletmeye
Ne gerek var? ...
Sonunda tekrar başa dönülecek bir yol olduğunu bile bile,
Tüm bunları sağır sultana bile duyurup,
Duyduğuna pişman etmeye ne gerek var?