Çoğumuz insan olma gafletinde,
Lirik birkaç şiir tadında,
Belirtili yada hiçbir belirtisi olmayan,
Bu zincirimsi hayat tamlamasında,
Hep kaybettik kendimizi kayıp şehirlerde.
Çoğumuz yaralı ve öfkeliydi.
Çoğumuz aç ama iyi yürekli.
Hepimiz insan olma yolunda,
Acizane birkaç iyi niyet saflığında,
Hayatın içinde yada dış kapısında bulunmayan,
Bu emsalsiz gözyaşı fırtınasında,
Hep aradık kendimizi kendi içimizde.
Kimi zaman derininde bir yerinde zamanın,
Kimi zaman karşısındaydı bir aynanın.
Ve aslında çoğumuz kırgın ve asabiydi.
Çoğumuz ağlamaklı bir çift sevgili.