Ayrılığın hiçbir türlüsünü sevmem.
Ölüm kokar sevgililerin elleri.
Gözlerinden alevler damlar.
Yıldızlar duvarlarla ağlaşır sabahlara.
Güneş geceye küskün doğar.
Sitemkar bir bulut gibi,
Çöker insanın üstüne yalnızlık.
Her veda sonrası,
Ve her ayrılık akşamı ağlarsın.
Ben ayrılıkları sevmem.
Vedalarsa nefretimdir.
Nerede ağlayan bir insan görsem,
Konuşamam, boğazım düğümlenir.
Çaresizlik beni yiyip bitirir.
Ben kabullenemem terk edip gidişleri.
Ağlayarak uyanırım gece yarıları.
Ve vedalar kolay olsa da,
Ben sevmem ayrılıkları.