Bana şiir yazdırmayın..
İnanın,
Hanginizden çıksam yola
Sanki odur hala sevdiğim ilk kadın..
Bana şiir yazdırmayın!
Zaten yoksunuz..
Bensiz boşalsın, bensiz dolsun
Yer altı metrolarınız
Ve durmadan KARALARA oturan vapurunuz
Ben burada,
Kendi şehrimde kalayım
Sizin olsun Ankara'nız İstanbul'unuz....
Bana şiir yazdırmayın
Kendi haline bırakın
Kursağıma dizdiğiniz dizelerimi..
Yüreğinizle kurduğunuz ne varsa
İki satırla yıkıyorsunuz!
Ve YIKARKEN, KİRLETİYORSUNUZ düşlerimi..
Yeter artık ama! çok oluyorsunuz...
Veyahut yazdırın gitsin..
Satayım anasını..
Ne olacak?
Kaç satırlıksınız şunun şurasında?
Nasılsa bir gün düzleşip kapanacak
İçinizde ne kadar kuytu köşe,
Yanaklarınızda ne kadar gamze varsa....