Yalnızlığım;
Çırpındıkça beni derinlere çeken,
Aman vermeyen bir bataklık...
Şiir yazıyorum,
Yani her gece bir taş atıyorum içine.
Üzerime sıçrıyor kalabalık...
Ya ben azalıyorum
Ya onlar fazla...
uzun zamandır aynı,
güneşin batışıyla doğuşu...
Yazarak ayıklamak istiyorum yalnızlığımı
İçimde kim varsa yakıyorum.
Ama olmuyor.
Bunların hepsi mi anka kuşu!
Bu gece daha sakinim
Yüz vermiyorum kalabalığa.
İyi de oluyor hani
Bir kerede yazmayım ne olacak...
Kırıyorum kalemi
Ve bir soru düşüyor aklıma
Ben ölünce,
Kaç kişi sığacak tabutuma...?