En mavi gömleğimi astım sırtıma
Gökyüzüne sarılsam bugün
Güneşi atsam yurdumdan
Yıldızlara ömür olsam
Bulutlar üşütmeden beni
Şimşekler çakarken korkusuz
Odamın pencereleri kapalı
Karanlığa aldırmadan
Kendime mi sarılsam
Bir kız çocuğu çaresizliğine ağlamasa
Zavallı dedirtmese kendine
Biliyorum kimseye ihtiyacım yok
Ben bana yetsem diyorum
Bir akşam yatağımda bile olsan
Nasılsa ayrılacaksın sabaha
Öyleyse neden düşünüyorum seni
Boş ver aldırma
Uykularını da kovma
Bir bütünü oluşturmadan
Suyun uçuşunu düşün buhara