Çocuklar ağlarlardı
Ağlarken düşünmezlerdi
Ne açlıklarını
Ne geleceklerini
Uykuları da akıllarına gelmezdi
Gecenin ikinci yarısında
Ve şüphesiz sevmezlerdi de ağlarken
En sevdikleri oyunu ve koşuşturmayı
Ve çocuklar ağlarlardı
Düşünmeden
Kocaman gözlerinde büyüte büyüte acıyı
Büyüdüler benim kadar oldular
Anlamadılar
Anlasalardı
Küserlerdi annelerine babalarına
Kendilerini yönetemeden zavallıca yaşadılar diye
Korktular yıldılar ya
Çocuklar ağlarlardı bilselerdi ki böyle
Ağlarken düşürmezlerdi ellerinden parmaklarını
Kocaman kocaman olurdu öfkeleri
Sığmazdı zınga zıng meydanalrda
Ve baka baka ağlarlardı
Gömerek gözlerine dünyayı
Sorumsuzca ve kaygısızca yaşayışını görselerdi
Ağlarlardı ağlarlardı gözlerinize bakarak, bir dere boyu
Dünyayı yutkunuşlarla sindirerek
Yaşama bakarlardı
Çocuklar ağlarlardı
Küçücük gözlerine kocaman dünyayı
Ve gerçekleri gömerek