En azgın denizi konuşuyor Homeros,
Etlerinden arınmış, ne tuhaf, şimdi düz!
Evrensel bir açıya tünemiş, yalınkat;
Görülmemiş mavzerleri umursamadan,
Kutsal dişleriyle, çekirdek içler gibi,
Kelimeyi, tek tek, ayırıp kabuğundan,
Ölümsüz ağacını büyüyor Gece'ye.