Madem böyle üzecektin durmadan
Sebebi nedir diyerek sormadan
Parçalayarak yüreğimi kıran
Yaşamaktan bile sensin bıktıran
Herslendikçe terk edeyim diyorum
Geçmiş hatalarımı soruyorum
Bana gelinceye kadar meleğim
Diye uçup havaya can diyordum
Benmişim bu denli sabırlı olan
Bıktırma boğdun artık bırak kadın
Konuştukça taşı bile çatlatan
Sözlerin açıyor yara sonradan
Yeter yeter artık yaralar acı söz
Utanırım içimden ustan çıkmaz
Git diyemem anlamaz kendi gitmez
Sor da hele bak neler neler demez
Ömrümce çektim yokluklar önceden
Uyuyanlar ne bilirler geceden
Emekler verdim savaştım gönülden
Keşke diyorum ölseydim aşkından