Aşk diye kandırıldık
Yüzünde, jilet izi.
İçinde cehennem melekleri.
Sen inanıyor musun bilmem ama,
Tanrı sana inanmıyor belli sevgili...
Gelen gideni aratmış sevgilim, üzüldüm.
Aşk bende diyordun oysa.
Sende değilse, kalmadıysa sende hiçbir şey,
Belki bendedir?
Ulan yoksa gerçtekten de aşk diye bir şey yok mu?
Kandırıldık mı sevgili?
Bu uydurma şey uğruna kaç kişi birbirini siktiyse,
Kaç kişi öldüyse uğruna, işte o kadar tanrılı bir dine mensubum artık.
Ve ölünce peygamberi olacağım...
Ama telaşlanma,
Yeniden geleyim dünyaya,
Sevmeyi haram, sevişmeyi farz kılacağım.
Terk edilişlerde susmak yerine, küfretmek sünnet.
Ağız dolusu küfürler edeceksin, rahatlayacaksın.
Ki zaten edepsizce çekip gidene, edebi şiirler yazmak çok saçma!
Bundan sonra,
Bütün şairler en büyük acısına küfretsin
Bende sana edeceğim...