PENCEREDEKİ KADIN
Terk edilmiş viran evde
Oturur yalnız pencerenin önünde
Kırık dökük, duvarların arkasında
Ne sırlar gizli
İsyan dolu gündüzlerin
Kâbus oldu gecelerin
Yalnız bir kadın bakar
Buğulanmış pencerede
Halinden belli
Hayatın izleri var yüzünde
Boş gözle bakar
Kırık yıkık duvarların
Buğulanmış pencerenin önünde
Eski bir dosta rastladım
Sordum sebebi nedir diye
Yılar önce bir vefasıza âşık olmuş
Terk edip gitmiş yaban ele
Seneler geçmiş unutamamış
Bir gün hatasını anlar gelir diye
Viran olmuş Duvarların
Buğulanmış pencerenin önünde
Hayalinle yaşarım boş pencerenin önünde
Bir yabancı olmuşum kendime
Acır dururum
Çünkü o benim eller güler halime
Ne olur gel beni sensizliğe terk etme gel