Artık her sabah uyanır uyanmaz elim telefona gitmeyecek
Senden gelen günaydın canım mesajını okumak için
Belki... saat kaç oldu diye bakabilirim o kadar
Artık daha yüzümü bile yıkamadan sesini duymak için
Arama tuşuna basmayacağım yüreğim göğsümden fırlayacak gibi
Belki... beş on dakika sonra napıyosun diye ararım kim bilir
Artık evden çıkmadan önce bana en yakıştırdığın gömleği giymeyeceğim
Sonra aynada uzun uzun kendime bakıp aceleyle tıraş olup kokular sıkmayacağım
Belki... elime hep o gömlek gelir ve sakallarım uzadım mı batıyor biliyorsun
Artık ararda duyamazsam hemen açamazsam diye elimde tutmayacağım cebimi
Ümitle parlayan gözlerimle durmaksızın bir mesajını beklemeyeceğim
Belki... ekranı çizilir diye çantaya koymam yine elimde tutarım...
Artık gittiğim heryerde konuştuğum her yüzde hayalini görmeyeceğim
Her komik olayda keşke burda olsaydında seninle gülseydim diye düşünmeyeceğim
Belki...bir ara arar anlatırım sana olan biteni yani güleriz yine birlikte istersen tabii...
Artık geleceğe dair hayaller kurmayacağım biraz daha gerçekçi olacağım
Seninle bir yuva sevgiyle gülümseyişler yolumu bekleyeceğin akşamlar düşlemeyeceğim
Belki...yok yok sende seviyorsun zaten kızımızın adı meltem olacak...
Artık geceleri eve giderken yatağımda saatlerce uyku mahmuru sesinle
O en sevdiğim anların yaşanıp yaşanmayacağı umutlarını taşımayacağım
Belki...uykunun en tatlı yerinde seni uyandırmaya kıyamam yine telefonumdaki resmini açar
Bir buse kondurur iyi geceler derim yine o kadar...
belki seni düşünmekten bu gecede uykusuz kalmam
Galiba sırtın açılmış canım... Allah'a emanetsin tatlı rüyalar...