Bir zamanlar sevdiğim bu şehir artık bana dar geliyor
Bir zamanlar sevdiğim o kadar artık çekip gidiyor
Bir zamanlar uğruna kavga ettiklerim beni sevmiyor
Bir zamanlar beni sevenler ise artık selam vermiyor…
Bir zamanlar yarınlarını düşündüklerim
Bir zamanlar hikayelerini yazdıklarım
Bir zamanlar gecelerine ışık olduklarım
Bir zamanlar uğruna yandıklarım
Artık çok geç beni hiç tanımıyor…
Zaman kusurlu yarınlara dönüştüğünde
Elleri birbiri ardına ayrıldığında
Ve sevgiler artık bitmeye başladığında
Gözler tavana bakmaya başladığında
Bu şehir artık çöl oluyor
Ve kimse birbirini tanımıyor…
Ve korkarım gerçek oluyor
Bir zamanlar yazdıklarım
Düşlerimde yaşadıklarım
Uğruna ağladıklarım
Ve asla gelmesin diye andıklarım
Bir bir bu şehre geliyor…
Bir zamanlar atandığım
Bir zamanlar yalnızlığım
Bir zamanlar şarkılarım
Bir zamanlar aşklarım
Şimdi bir bir ölüyor…
Yalan makamına dönüyor her şey
Bütün trenler son kez kalkıyor
Biri acele edin diye bağırıyor
Sanırım bu istasyon da artık kapanıyor…
Gözlerimin ıslaklığına sebep çocuklar
Çocukluğumun emaneti aşklar
Okuduğum bütün romanlar
Hepsi şimdi hayal oluyor
Bu şehir de benim gibi son demini yaşıyor…
.