Ve belki sessizliğimde
Göz yaşlarıyla kuşatılmış
Deli dolu bir şiirdi Ankara…
Sustuğum saatlerin ardından çalan ziller
Sessizliğin en koyu renginde ölü kuşlar
Yalnızlığa yazılmış onca mısra…
Ve belki
Göz yaşlarına adanmış
Islak bir şiirdi Ankara…
Dolu dolu yaşanmamış
Ama bir o kadar dolu bir yalnızlık
En koyu renginde bir gül
Gül dalına bağlanmış birkaç umut…
Ve belki
Seni kaybedişlerimde bulduğum
Bir yarım sevdaydı Ankara…
Kayıp zamanlara serpilmiş
Ölüm kadar yakından
Sevgi kadar uzaktan
Sezilmiş bir ayrılıktı Ankara…
Ve belki
Islanmış bir defter suskunluğunda
Göz yaşlarımdı Ankara…
Seyir defterimin kıyısında
İliştirilmiş bir suskunluk
Göz yaşlarına inat bir hece gibi
Sakin bir gökyüzüydü Ankara…
Ve belki
Tanıdığım en yakın dostumdu
Üç heceli bir yalnızlık
Üç sesli bir suskunluktu Ankara…
Seni benden götüren
En son yolculuğumda…
.