Canım İstanbul
Topkapı, saraylar, Kız kulesi ne hoş
Taşı toprağı altın dediler, Koş arkadaş koş
Ne umutlar taşırdı gelenler, Maalesef eler hep boş
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Çık Ayasofya yı gör, ne muhteşem bir yapı
Bazen Cami oldu, bazen kilise, bazen de yapı
Tarihini bilmeyenlere, açılmak kapı
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Sana has olan beyefendilerin artık gezmiyor
Dört bir yanın Hergele dolmuş, seni özlüyom
Unutma Fatihin Ruhu, hep seni izliyor
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Nerede kaldı, Kum kapıdaki o eski barlar
Saray burnunda kaybolan o eski canlar
Tarihinde kim bilir ne sırlar saklar
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Bağlar başından çıkardık yola
Üsküdar sahilinde verirdik mola
O günler kaldı anılarda, bir rüya
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Altın boynuz, bir gelin gibi Süzülür
İhtişamın karşısında, herkes büzülür
Bu halini gören canlar üzülür
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Ne güzeldi o tarihi evleri
Top kapıda Şehitliği görmeli
Birde o lale zarları gezmeli
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Selimiye kışlasında, Asker nöbette bekler
Teneffüs edemez oldu havanı, Kalpler tekler
Buda dertlerime bin dert ekler
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Kadı köy diyince, Şaşırıp kalma
Beşiktaş'ta, volta, aşıklar turna
Bey oğlunda, Sarhoşlar çekerler nara
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Bağlar başında var Ermeni Mezarlık
Çamlıca bakar sana, sanki nazarlık
Senin üzerine asla etmem pazarlık
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Ne güzeldi, Velodromdaki at çiftliği
Oralarda avlanırdı, yaban kekliği
Hele birde attırdınmı, bir tekliği
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Uğruna ne canlar gitti, hep yere serdin
Bir bir yükseldi camiler, hep arşa erdin
Sahipsiz bıraktılar, bak ne hale geldin
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Beykoz sırtlarına gittim, şaşırdım kaldım
Diz çöktüm o an eskiye daldım
Yak olan ormanlara, koylara yandım
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Bir masal misali, az gittim uz gittim
Surları gezdim, sağa sola göz etim
Bu gününe, sitem ettim, ah etim
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Kız kulesi, nini gibi inlerdi
Küçükler, hep büyükleri dinlerdi
Sepetçi kasrında, Beyler fasıl dinlerdi
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Ne güzeldi, insanların kibarlığın hoşluğu
Meskûn kılardı, kalplerdeki, boşluğu
Nerde o kandillerin, loşluğu
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Neden bu hale geldin, şaşırdım kaldım
Elimde olmadan, maziye daldım
Uğruna her şeyimi, öylece saldım
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
Güzelliğini anlatmaya yetmiyor sözüm
Bu sözler alındı deyim benim can özüm
Söylediklerim yalansa kör olsun gözüm
Ne hale getirdiler seni Canım İstanbul
17.03.2006