Kendimle hesabımı kendime kesen
Başına buyruk bir serseriyim..
Hüzünlerimden bir aşk yaratan
Düşlerimden destan yazan
Kayıp kente adını kazıyan
Sana aşık aykırı bir şizofrenim..
Yok olmuş hüzünlerini hatırlatırım sana
Ve yeni hüzünler veririm..
Ama inan, mutluluk da bende şekillenir
O hüznü unutturan..
Çözümsüzlükler içindeyken çözümleyensin beni..
Yaşadığımsın sen
Yaşayamadığımsın aynı zamanda
Her geçen günle birlikte akansın kalbime,
Bir o kadar da ruhuma...
Seni seviyorum demekten bıkmadığım,
Senin isminle sabahlara uyandığımsın...
Hüznün aşkın sevgilin kadının...
Her şeyin olmalıydım...
Ama geç kaldım her zamanki gibi.
Seni uzaktan sevmelere alıştırmalıyım beynimi diyorum...
Ama seni uzaktan değil içimden seviyorum..
Ben kendimi yok saydım..
Düştüğüm en derin kuyuyum ben kendi içime doğru..
Canım yandı çok..
Ve yok ettim kendimi her gün yeniden..
Uzaktan sevme beni içimden sev..
Ama alışma asla alışma..
Korkuyorum çünkü sana da tattırmaktan o acıyı
Alışık olsan da acılara
Bu seni öldürür
Sev beni.. Çok sev
Ben acılarla varoluyorum senin yüreğinde
Dengemi kaybettim, kendimi bıraktım..
İçimde sevdaları da taşıyorum
İçimde hüzünleri de barındırıyorum
Ve seni sevgilim seviyorum