Sen hiç sevmedin ki beni..
Sevseydin, Bilirdin çaresizlikten kıvrandığımı...
Yaşar gibi yaptığım bu hayatın bana dar geldiğini..
Sana ne kadar çok ihtiyaç duyduğumu..
Bilirdin... ama bilemedin..
Bilmedin... bilmek istemedin...
Merak bile etmedin...
İnancım kalmadı artık aşk denilen kalleş duyguya...
Seni seviyorum�un bu kadar basit olmasına ve
Kolayca söylenivermesine şaşıyorum sadece...
Ne çok canım yanıyor bi bilsen..
Ama bilmezsin ki...
Çünkü sen beni hiç sevmedin ki...
Duygularım sahipsiz, hislerim yetim...
Kabul etmedin sana ait olduklarını....
Sen kendi duygularına bile ihanet ettin...
Gittin... gittim.. gittik...
Dönüşü imkansız bir yol,
Ulaşılması imkansız bir biz...
Kan damlarken yüreğimizden
Sahiplenemediğimiz duygularımız ağlıyor duyuyor musun?
Ama duyamazsın ki...
Sen beni hiç sevmedin ki...
�Sana gülüm demem gülün ömrü az olur� diye
Çığlık çığlığa bağırırken,
Adına yitik sevda dediğimiz bir masalın
Baş kahramanı oluverdik bir anda...
Sen olmaz umutlarımın umut prensi,
Ben ise yüreği şizofrenlikle bedellendirilen bir hayal serserisi...
Bizim masalımız bitti değil mi...
İşte buna bir cevabın vardır kesin...
Çünkü sen beni hiç sevmedin ki...
(üç nokta)