Kendinizden utandığınız an, bu zamana kadar yaptığınız her güzel şeyin boşa gittiğini sanırsınız. Kötü insanları eleştiremezsiniz. Önde tuttuğunuz tüm iyi yargılar önemini yitirir. Sevdiğiniz insanlar için de bazen, saçma sapan şeyler yaparsınız. Sanki bedeninize başka biri girmişte,yönlendiriyor gibi. Sonunu düşünmeden.
Aslolan, hepsinin bencillik olduğu gerçeğidir. Belki görmek için,belki öp
mek,belki birşeyler söylemek.... Kısaca sevdiğiniz için. Ama o sevdiği için değil,asla. "Siz sevdiğiniz için." dedim ya bencillik..
Kendinize kızdığınız an, eski siz olmak istersiniz önce,gözünde. Mücadele edersiniz.
Özlersiniz çok.. Konuşmak istersiniz. Çoğu mesajınız taslaklarda kalır. Çoğu şarkı kulakta.Çoğu hayal,kapalı kutuda.
Yapacak hiç birşeyiniz olmadığı anladığınızda da;
hala çok sever ama
severek vazgeçersiniz..
Büyümüştünüz güya değil mi?
-Dünyaya hoşgeldiniz.