Akşam saatlerindeyim
Hava soğuk kış mevsimi
Hissetmiyorum kışın keskinliğini
Tüm kuşatılmışlığımla düşünüyorum
Sen döndükçe başım dönüyor
Sen mi beni taşıyorsun ey dünya
Ben mi seni?
Kırmızıdır savaşın rengi
Siyah gecenin, mavi denizin
Gece olmasa doğmayacak yıldızlar üstüne
Yakamozlar olmayacak denizinin yüzünde
Kış olmasa nerende bahar
Acizsin! kaderini yaşıyorsun
Benim gibi ey dünya
Ağır ağır atıyorum adımlarımı
Efsanelerin neyi varsa dallıyorum
Sayfa sayfa beynimde yaprakları
İçimde olanları koyamıyorum
Hiç birini bir yere
Bir meydanda asılı, kalmış
O biri!
Kar yağıyor alnımın üstüne
Düşünüyorum da huzurluyum
Kafam önümde eğikken
Kaldırsam kafamı karışacak
Dünya tüm çirkefliğiyle
İçimde tortop, garip bir yumak
Derinlerim deki biri
O biri!
Diğerleriyle birlikte
O biri
İki minare gölgesinde
Yıkık bir kubbe misali
O biri
Hıçkırıkları secdesinde gizli