Sensizlik o kadar sıkıyor ki;
Ne yatağın sıcaklığı,
Ne odamın renkleri var.
Atıyorum kendimi dışarı,
Sokağın kıyılarına vuruyorum.
Bir sokak ciğercisi önünde,
Sensizlikle sana,
Can çekişiyorum, üşüyorum.
Can sıkkın takılıyorum,
El arabalı meyve satıcılarına,
Gecenin müdavim bekçilerine.
Titreyerek uykuluk yiyorum,
Burnumu çekerek salata,
Sensiz limonu görünce,
İçim eziliyor sensizliğe.
Minik kızın haberini okuyorum,
Yerdeki atılmış gazetede.
Doğmamış kızımız geliyor aklıma,
Daha adı bile konmamış,.....Nur
Geç kalan leyleklere kızıyorum,
İçim burkuluyor sensizliğe.
Tadında sen olamayacak
Üşümüş meyveleri kapıyorum.
Yürüyorum içi bizsiz mekâna,
Omuzlarıma saklayarak kafamı.
Dip dibe bir çifte yol veriyorum,
Kinli gecenin boş sokaklarında,
İçim ürküyor sensizliğe.
Sensizken bir tek hayallerimizi
Ve bir de şiirlerimizi seviyorum,
Nur kızımız kadar seviyorum.
Onlarda hep sen varsın,
Senin içinde minik kızımız.
Ve sen dörde razı olmasan da,
Yemin olsun! Ben sana razıyım.